Angst voor afwijzing

Je hebt vast wel eens meegemaakt dat je samen met iemand in de lift stond en dat het een beetje ongemakkelijk voelde, of dat je alleen bij een feestje was en dat je nog iemand zag die alleen was, maar je niet wist hoe je moest beginnen, of natuurlijk de situatie dat je uit eten gaat en aan het tafeltje naast je zit een duo met twee telefoons en geen gesprek.

Al die voorbeelden ontstaan uit hetzelfde dilemma. Je voelt druk om verbinding te maken, maar je voelt kennelijk ook druk om het niet te doen. En dus beperkt het contact zich tot het compromis,  een blik, een formaliteit of een beleefdheid, of staren op twee telefoons. Er is schoorvoetend contact, maar niet de voldoening van verbinding, geen goed gesprek, een gezamenlijke lach, een nieuwe gedeelde herinnering.

Dit is een goed voorbeeld om bewust leren voelen én denken te illustreren. Hoe maak je van dit verschijnsel van halfslachtig contact een helder dilemma? Je zet in eerste instantie ratio in voor orde in een emotioneel vraagstuk.

Dat begint makkelijk met de beknopte beschrijving van de tegenpolen: je hebt een goede reden om verbinding te maken, maar kennelijk heb je óók tegelijkertijd een goede reden om het niet te doen. Maar waarom je die twijfel voelt is niet op voorhand duidelijk. Dat is niet zo makkelijk te benoemen, omdat die redenen onderbewust zijn.

Wat is je goede reden om wél contact te leggen? Waarom zou je wel dat gesprek aan gaan? Daarvoor moet je niet alleen denken, maar vooral ook voelen. Daarvoor gebruik je in de praktijk je herinnering. Je herinnert je positieve ontmoetingen en alle mooie dingen die daar uit voortgekomen zijn en dan zie je helder dat nieuwe contacten leiden tot nieuwe mogelijkheden.

De goede reden voor het ongewenste

Nu je de onbewuste reden achter je dilemma en de blokkerende overtuiging kent kun je het hoogst haalbare formuleren. Sta er eerst even bij stil dat de waarde geweldig is als je de angst overwint. Je zult je vrij voelen om contacten aan te gaan. Er opent zich een oceaan van nieuwe mogelijkheden.

Maar om echt de daad bij het woord te voegen is het noodzakelijk dat je een voor jouw gevoel veilige manier vindt om het experiment aan te gaan. Stel jezelf de vraag onder welke omstandigheden het probleem niet zou bestaan. Besef dan dat je probleem niet bestaat als je weet dat je van waarde bent. Daar ligt de oplossing voor dit probleem. Als je weet dat je waardevol bent kan een afwijzing je niet raken. Dat lijkt makkelijker gezegd dan gedaan, maar dat valt mee. Begin dichtbij. Je hebt elke dag de kans om van waarde te zijn. Een beetje aandacht voor de ander, een vriendelijk gezicht, een helpende hand, een goed idee, het is allemaal van waarde en hoe vaker je dat bewust ervaart, hoe meer je besef van waarde in je verankerd raakt. Daardoor zal er een hele Wereld voor je open gaan.

Maar nu even praktisch; zelfs al je beseft dat je waardevol bent, hoe begin je dan een gesprek in een ongemakkelijke situatie? Dat is eenvoudiger dan het lijkt. Begin veilig voor jezelf en voor de ander. Die ander voelt ook een drempel. Een gevoel van veiligheid is het fundament voor iedere gezonde interactie. Zoek iets in de situatie dat je een gevoel van veiligheid geeft en spreek dat naar de ander uit. Dan heb je een gemeenschappelijk vertrekpunt. Dus als je samen met iemand in die lift staat er er valt een pijnlijke stilte, dan doorbreek je die niet handig door een herinnering op te halen aan die ene keer dat de lift bleef steken, maar juist door te benadrukken dat het fijn is dat het gebouw zo mooi is en zo modern en zo veilig. En dan begint die ander vanzelf over de aspecten van het gebouw die hem of haar aanspreken en wie weet blijkt vervolgens een gemeenschappelijke interesse en is dat de basis voor een mooi gesprek.

En jij weet dan dat dit geen toeval was, maar de beloning voor de training van je geest. Je ontwikkelt een houding van onthechting en overgave door de beoefening van concentratie, meditatie en contemplatie. Zo ontwikkel je helderheid als vaardigheid.

Veel succes.