Weerbare kwetsbaarheid
|
|
Tijd om te lezen min
|
|
Tijd om te lezen min
Weerbaarheid is een belangrijke kwaliteit om te ontwikkelen. Het is voor je eigen vrijheid en dus voor je eigen geluk van belang dat je zowel meevallers als tegenvallers gelijkmoedig kunt verwerken. In de praktijk vinden we dat best lastig. Er is dus kennelijk sprake van een tweestrijd. Je hebt vaak goede redenen om je weerbaar op te stellen, maar er zijn ook omstandigheden waarin je druk voelt om je kwetsbaar op te stellen.
Voor je eigen ontwikkeling is het van belang om zo’n tweestrijd goed te onderzoeken.
Als jij je eigen weerbaarheid wilt ontwikkelen is dus de belangrijkste vraag: Wat is de goede reden voor kwetsbaarheid? In welke behoefte voorzie ik door me kwetsbaar op te stellen? Soms helpt het om het provocerend te formuleren: In welke behoefte voor zie je door op te geven? Of nog een tandje sterker: In welke behoefte voorzie je door jezelf als slachtoffer op te stellen?
Dat zijn vragen die we onszelf niet graag stellen, maar als we eerlijk zijn , dan voelen we zo nu en dan wel die behoefte. Als we die blijven verdringen komen we niet tot bewustwording, dan blijft het ons overvallen op ongewenste momenten. Je wordt sterker door je zwakke kanten te omarmen en er de waarde van in te zien. In de beantwoording van dit soort pijnlijke vragen komt het aan op eerst bewust voelen en dan bewust denken. Je gevoel verschaft je de informatie waarmee je intellect helderheid kan verkrijgen. Zolang je het gevoel uit de weg gaat moet je intellect het stellen met onvolledige informatie. In de Monnik & De Magiër leg ik uit hoe je dat aanpakt:
Het dilemma van weerbaarheid ziet er dus als volgt uit:
Allebei een beetje doen op willekeurige momenten is niet de oplossing, dat weet je al. Toch is dat wat de meeste mensen doen, omdat ze het dilemma niet bewust doorleven. Het sluimert op de achtergrond en komt op ongelukkig momenten naar boven. Om de synthese te vinden hebben we een ingeving nodig. Bestaan er omstandigheden waaronder de tegenpolen samen gaan? Die ingeving ontvang je in innerlijke stilte. Je stelt jezelf een eenvoudige vraag die moeilijke te beantwoorden is: “wanneer versterkt kwetsbaarheid mijn weerbaarheid?” en met die vraag keer je de aandacht naar binnen. Je richt je tot je innerlijke monnik. Na verloop van tijd worden de patronen je steeds duidelijker. Je ziet dat je een dilemma hebt tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid en ineens besef je dat er niets mis is met afhankelijkheid onder twee strikte voorwaarden:
En dan zie je dus dat het heel verstandig kan zijn om je kwetsbaar op te stellen naar mensen die je meer kracht willen en kunnen geven, maar dat je dat beter niet kunt doen bij mensen die je verzwakken. Dat laatste kan op twee manieren gebeuren:
Bewustwording geeft je onderscheidingsvermogen. De vraag is niet of je altijd kwetsbaar of altijd weerbaar moet zijn. De vraag is wanneer, onder welke omstandigheden je weerbaarheid constructief is en wanneer niet en ook wanneer je kwetsbaarheid constructief is en wanneer niet. Doorgeslagen weerbaarheid is geweld naar jezelf, doorgeslagen kwetsbaarheid naar Jan en alleman maakt je afhankelijk en passief. Beiden zijn risicovol en slecht voor jezelf. Als je dat helder hebt, dan bestaat het dilemma niet.
Oefen om in alles wat je doet bewust te voelen en bewust te denken. Die vaardigheid ontwikkel je vanuit innerlijke stilte. Concentratie, meditatie en contemplatie is de route naar helderheid. Helderheid is de weg naar vrijheid.
Veel succes.